Gündüzleri felaket , geceleri başıboş, biraz mutlu biraz mutsuz . Çokça hayal az umut , ne olursa olsun hep bir mutluluk lakin içimde yaşattığım avuttum aynı vakitte bu mutluluk. Garip hisler , bilmediğim sesler , görmediğim gözler, tatmadığım kokular burnumu sızım sızım sızlatıyor. Düşünüyorum hep kendime , kendi içime ve benliğime. Sanki ben bide içimdeki ben var doğduğum günden beri ve biz ikimiz sadece ikimize uygun olan için yarışıyoruz. Gündüzleri insanlar birarada çalıştığım yere geldiklerinde onları güler yüzüm karşılarken, içimdeki ben onlara gıpta ediyor ve sessizce bir kenara kaybolup utanmadan ağlıyor hüngür hüngür, ayıp olan ağlamaktan utanmak değil ama ben ağlayamıyorum diye belki de bu anlayışları, kim bilir ?
"Kerem" Beytullah Besler
#whokerem
"Kerem" Beytullah Besler
#whokerem