Bedenden çıkmadıkça bu can
Üstümüzden yürümedikçe ölü bedenler
Şehrimizden kalkmadıkça sevda kokuları
Rengimizden eksilmedikçe gökkuşağı
Aşkımızdan vazgeçemeyiz biz .
Özlemden ağlamadıkça geceler boyu
Gizemden uzaklaşmadıkça sedamız
Resmimizden çekmedikçe ellerimizi
Ellerimizden hissetmedikçe soğukları
Kalanlardan ayrılamayız biz .
Sessizliğimizden işitmedikçe ayrılığı
Evvelimizden dinlemedikçe yanlışlarını
Nicesinden halliceğiz biz .
Sevdamızdan düşmedikçe yapraklar
Eskilerimizden dinmedikçe nağmeler
Viraneliğimizden susmadıkça kelimeler
Divaneliğimizden şaşmadıkça insanlar
İçtenliğimizden kopmadıkça gülen yüzler
Gizemlerimizden çatlamadıkça meraklı bakışlar
İsimlerimizden haykırmadıkça cesetler
Müjdelerimizden ayrı kalamayız biz .
Sanmışlığımızdan vazgeçmedikçe biz
Oysalarımızdan dönmedikçe hiç
Nedensizliğimizden ölürüz biz .
Kaderimizden uzaklaşmadıkça yollar
Aykırılığımızdan vazgeçmedikçe insanlar
Düzensizliğimizden uygarlaşmadıkça şehirler
Issızlığımızdan çoğalmadıkça sesler
Nefretimizden ayrılmadıkça neşeler
Dayanılmazlığımızdan erimedikçe buzlar
Işıklardan gitmedikçe kelebekler
Ne sen benden ne ben senden vazgeçebilirim sonbaharın kızı ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder